رابینسون و بنت (1997) گونه شناسی دو بعدی از رفتار انحرافی در محل کار ارائه کردند و در این گونه شناسی رفتارها بر اساس دو بعد میزان شدت و نوع هدفگیری گروهبندی میشوند...
چنانچه رفتار انحرافی از نوع خفیف و هدف آن سازمان باشد به آن انحراف از تولید گفته میشود و شامل رفتارهایی نظیر غیبت، تأخیر و امتناع از تلاش است. در گروه دیگر رفتارهای خفیفی نظیر شایعه پراکنی و غیبت درباره همکاران، جانبداری بیش از حد، مقصر جلوه دادن همکاران و رقابت غیرنافع قرار میگیرند که هدف آنها افراد سازمان هستند و به آنها انحراف سیاسی میگویند. گروه سوم یا انحراف مالی، رفتارهای انحرافی شدیدی نظیر دزدی، آسیب رساندن به تجهیزات، دروغگویی درباره ساعات کار و پذیرفتن رشوه هستند که سازمان را نشانه رفته اند. گروه آخر رفتارهای شدید معطوف به همکاران هستند که از آن جمله میتوان به آزار جنسی، در معرض خطر قرار دادن همکاران، توهین کلامی و دزدی از همکاران را نام برد که به آنها تهاجم شخصی میگویند. رفتارهایی که در چهار گونه فوق الذکر قرار میگیرند را نمیتوان بی ارتباط با هم در نظر گرفت. در واقع بسیاری از نظریه پردازان ارتباط بین آنها را تصدیق کرده و میپذیرند که رفتارهای انحرافی در ابتدا خفیف هستند اما به تدریج افزایش مییابند و رفتار همدلانه و منصفانه با کارکنان میتواند در تخفیف رفتار انحرافی آنان نقش مؤثری ایفا کند ( Everton, Jolton & Mastrangelo, 2007).
- ۹۹/۰۳/۰۲